Een prachtige zichtbare voorbode van de overgang van de natuur van de winter naar de lente, zijn de verlegen sneeuwklokjes. Met hun kopjes omlaag staan zij er bescheiden bij. De pure witte kleur in de grauwe omgeving vormt een optimistisch contrast. Ik vind het prettig om iemand in de ogen te kijken om te zien of beeld en geluid klopt. Het sneeuwklokje en ik keken elkaar met een verbaasd gezicht aan toen ik 1 van hen van onderen fotografeerde.
De lente komt er aan en stimuleert om met een kritische blik naar het opgebouwde winterse vet van mijn lichaam te kijken. Om bikiniklaar te zijn wil ik er nog wat pondjes af hebben.
Wat ben ik blij met collega's die in mijn vak het een en ander onderzoeken. Zo ook met het wetenschappelijke bericht (C.K. Morewedge, Y.E. Huh & J. Vosgerau Science, 2010 Vol. 330,p 1530-1533) dat ik vandaag las. Het blijkt namelijk dat je kunt dieten door te fantaseren!! Ben je verslaafd aan snoepen, bijvoorbeeld chocola dan raden zij aan meer aan chocola in plaats van minder te denken. Na een tijdje gaat het je zo tegen staan dat je er minder van gaat eten. De bevinding gaat sterk in tegen onze verwachting. Een goede biefstuk doet ons toch juist het water uit de mond lopen! Dat klopt ook. Maar wij stellen ons dat maar 1 keer voor. Als wij ons voorstellen dat wij hap voor hap een halve kilo biefstuk opeten, dan verdwijnt die trek langzaam. Het is zoals in het echt; de eerste hap bevalt ons het beste, de tiende hap al minder en langzaam krijgen wij er genoeg van.
Het leidt echter niet tot een algemeen gevoel van 'volheid' , het leidt alleen tot minder zin in dat specifieke voorgestelde eten. Ik ga onderzoeken wat mijn specifieke 'valkuil' is en ga heerlijk fantaseren, maar niet over de bikini die ik ga aanschaffen ;)!
